De Franse uitgever Dargaud brengt in het Nederlands hoofdzakelijk spannende avonturenstrips uit. Dat Dargaud in Frankrijk ook het nodige serieuzer werk publiceert, onder de noemer Long Courrier (ooit in het Nederlands uitgeprobeerd als de collectie Beeldverhaal, vergelijkbaar met bij voorbeeld de Vrije vlucht-reeks van Dupuis), gaat onze neus doorgaans voorbij. Soms verschijnt er toch een boek uit deze reeks in een Nederlandse vertaling, zoals 'Atar Gull' - Het leven van een voorbeeldige slaaf. Het is een indringende, spannend in beeld gebrachte vertelling over de mensonterende slavenhandel en slavernij rond 1830. Fabien Nury is een scenarist, bekend van series als W.E.S.T en Er was eens. Brüno Thielleux is een tekenaar die vooral in Frankrijk publiceert. Hij tekende voor Dargaud eerder een paar albums uit de jeugdreeks Poisson pilote en hanteert zo'n haast achteloze maar wel strakke stijl met opvallend kleurgebruik die kenmerkend is voor veel Franse tekenaars van zijn generatie (Brüno is geboren in 1975). Hoofdpersonage, of eigenlijk een van de hoofdpersonages, is Atar Gull, de trotse zoon van een stamhoofd uit een streek die tegenwoordig onder het Afrikaanse land Benin valt. Gull wordt gevangen gehouden door een vijandige stam en als slaaf verscheept naar Jamaica. Hij komt uiteindelijk na de nodige ellende en ontberingen terecht op een plantage waar zijn vader al eerder terecht blijkt te zijn gekomen. Daar komt Atar Gull pas achter als hij zijn oude en zieke vader aan een boom ziet bungelen, als nutteloze slaaf opgehangen omdat hij zogenaamd een misdaad zou hebben gepleegd. Hij neemt op een verschrikkelijke manier wraak. Makers Nury en Brüno hebben hun strip gebaseerd op de gelijknamige roman van Eugène Sue, een Franse negentiende-eeuwse schrijver van sociaal geëngageerde romans. Sue hanteert in zijn boeken sterke zwart/wit-tegenstellingen om het onrecht in de maatschappij aan de kaak te stellen. Dat levert meedogenloze vertellingen op. Dat geldt ook voor de stripbewerking. Eigenlijk telt 'Atar Gull' hoofdzakelijk verliezers: de slaven, de slavenhandelaars, de plantagehouder, de Engelse commandant die op piraten jaagt en tenslotte Atar Gull. Zijn doel, de ultieme wraakneming op de plantagehouder, lukt maar ten dele en daarvoor heeft hij wel veel andere slaven op de plantage, waaronder zijn eigen zoontje, vergiftigd en zijn vrouw verlaten. De strip vergt dan ook veel van het incasseringsvermogen van de lezer; misschien wel té veel. Wellicht hadden de auteurs er voor moeten kiezen om het oorspronkelijke verhaal wat aan te passen door het drama draaglijker en daardoor realistischer te maken zonder er direct een Hollywood-einde aan te breien.