Het werk van horrorschrijver H.P. Lovecraft leent zich niet gemakkelijk voor bewerkingen in andere media. Desalniettemin komen we het gedachtegoed van Lovecraft in films, computerspellen, boeken en strips vaak tegen. Meestal zijn dit soort bewerkingen een ware kwelling voor liefhebbers, zoals het mislukte Necronomicon van Alan Moore. Hoe het wel moet laat Erik Kriek zien in Het onzienbare en andere verhalen. Deze bewerking van de macabere verhalen van Lovecraft zijn duidelijk gemaakt door iemand met het grootste respect en liefde voor het oeuvre van de Amerikaanse auteur. De Franse auteur Michel Houellebecq schreef in 1991 in een monografie over Lovecraft dat zijn werken geen enkele opsmuk hebben. Het is enkel en alleen pure abstracte horror. In Lovecrafts werk staan geen lange beschrijvingen van de gedachtewerelden van de hoofdpersonen. Ook is er geen liefde, er zijn zelfs bijna geen vrouwen. Kriek heeft ervoor gekozen zo dicht mogelijk bij de originele verhalen van Lovecraft te blijven. Hierdoor weet hij de oerkracht van de vertellingen te bewaren. De enkele keren dat Kriek afwijkt van het origineel is dit vaak om het tempo in zijn verstrippingen te behouden, zoals in zijn bewerking van De schaduwen boven Innsmouth, waar hij de ellenlange monologen van de dronkaard Zadok Allen weet terug te snoeren tot vijf pagina's. Kriek werkt in zwart/wit en grijstinten, een essentiële keuze voor het behoud van de oerkracht van Lovecrafts verhalen. Dit komt duidelijk naar voren in De kleur uit de ruimte. Het korte verhaal put zijn kracht uit het vermogen van de lezer om deze mysterieuze kleur, die nog nooit op aarde gezien is, voor zichzelf voor te stellen. Lovecraft en Kriek weten dat de echte horror zich voltrekt in de gedachtewereld van de lezer en niet op de pagina zelf. Een stripversie in kleur van De kleur uit de ruimte zou dan ook afbreuk doen aan het origineel. De ongelikte stijl van Kriek versterkt de soms stilistisch krakkemikkige verteltrend van Lovecraft. Het is duidelijk dat het Kriek niet te doen is om een gladgestreken psychologisch horrorverhaal te vertellen. We hebben hier net als bij de meester te maken met pure abstracte horror van het hoogste niveau.