Guido van Driel is een van de weinige stripauteurs in Nederland die echte grafische romans maakt. Zowel in de grafische uitwerking als in onderwerpskeuze kiest hij nooit voor het geijkte, zonder de leesbaarheid uit het oog te verliezen. Met Gasten voegt hij weer een pareltje toe aan zijn gestaag groeiende stapel stripromans. Zijn vorige strip, De ondergang van Amsterdam, dateert alweer van 2007. Maar Van Driel is de afgelopen jaren ook druk geweest met illustratieopdrachten en als regisseur van films en documentaires. Hij is al een tijd bezig met de verfilming van zijn strip Om mekaar in Dokkum uit 2004. Die moet dit jaar verschijnen onder de titel Wederopstanding van een klootzak. Zijn nieuwe strip Gasten speelt zich opnieuw af in Amsterdam, zoals ook De ondergang van Amsterdam (2007) en De fijnproever (2000). Ook speelt er weer een voetbalwedstrijd een rol op de achtergrond, net als in Toen we van de Duitsers verloren (2002) met de WK-finale in 1974. In Gasten komen Syd en Roger, twee Britse voetbalsupporters, 's ochtends vroeg in Amsterdam aan op een dag dat er een interland Nederland-Engeland in de Arena plaatsvindt. Ze gaan niet meteen het stadscentrum in, maar stappen op een pont naar Amsterdam-Noord. Syd wil, als mini-bedevaart, naar de plek aan de oevers waar zijn tweelingbroer Larry een tijdje terug is verdronken. Vervolgens maken Syd en Roger, onder invloed van drank en paddo's, een louterende 'road trip' door Amsterdam. Ze laten zich leiden door de foto's van locaties die Larry tijdens zijn Amsterdams bezoek met zijn mobiele telefoon had gemaakt. Van Driel introduceert na een pagina of vijftig het personage Wilson, een zwarte Amsterdamse verkeersregelaar, zwaar gefrustreerd omdat zijn vriendin hem heeft verlaten. Uiteindelijk kruisen de wegen van Syd en Roger die van de lopende tijdbom Wilson en eindigt de strip in een dramatische climax. Van Driel gebruikt dit soort toevallige ontmoetingen vaker in zijn strips, zoals in Om mekaar in Dokkum waar het verhaal draait om zo'n ontmoeting tussen een crimineel en een asielzoeker. Gasten is vormgegeven volgens een strakke, dia-achtige opbouw met drie platen per pagina, afgewisseld met een sporadische grote tekening. Van Driel hanteert een schilderachtige tekenstijl met een opvallend donkere inkleuring, waarin soms, al naar gelang de setting, plaats is voor meer felle kleuren. Het geeft de strip ook een beklemmende sfeer, alsof het noodlot niet ver af is. Dat wordt verstrekt door de lichtkarikaturale stijl waarin de personages zijn weergegeven, vaak met verwrongen en opgewonden gezichten die doen denken aan de koppen van schilders als Francis Bacon en James Ensor. Van Driel kreeg voor het maken van de strip financiële ondersteuning van het Fonds voor Beeldende Kunst, Vormgeving en Bouwkunst.