Japan, 1949: Jiro Tenge keert na vijf jaar terug uit krijgsgevangenschap (misschien wel uit Indonesië?). Hij wordt nog op de kade liefdevol ontvangen door zijn zusje. Dat zijn dan meteen de laatste idyllische momenten in Ayako 1, van mangaromanheld Osamu Tezuka, bekend van Boeddha. De verloren oorlog heeft de sluier van de Japanse beschaving afgetrokken. De Amerikaanse bezetter voert veranderingen door en Japan wordt nooit meer wat het was (een lot dat het overigens deelt met de andere oorlogsdeelnemers). Tezuka brengt dit verdriet van Japan gruwelijk in beeld bij de familieclan Tenge. 'Waarom ben je niet eervol gesneuveld, in plaats van laf als verliezer terug te keren', is het eerste wat patriarch Sakuemon Tenge tegen zijn zoon zegt. Jiro's thuiskomst legt de verrotte familierelaties bloot, de lijnen lopen langs geweld, chantage en incest (dat laatste ontdekt Jiro door een identieke moedervlek, door Tezuka subtiel opgevoerd). Maar mocht de lezer denken in Jiro een innemende 'good guy' te hebben, dan komt hij bedrogen uit. Hij is als ex-spion chantabel en wordt in een aanslag op de vakbonden gezogen, waarbij hij tegenover zijn zuster komt te staan. Vervolgens laat Tezuka de geweldsspiraal niet stoppen, op het dieptepunt vermoordt Jiro zijn 'debiele' zusje, toonbeeld van naïviteit. Kroongetuige Ayako verdwijnt in het slot van deel 1 in de kelder, als een voorafspiegeling van de drama's rond Natascha Kampusch en vooral Jose Fritzl. Een mooie mangaroman, met die kenmerkende vertekeningen, emoties en bedrieglijk-eenvoudige grote meisjesogen. Elders in deze Stripschrift staat een beschouwing over de liefdeloos gemaakt mangaserie Graphic Classic, maar Tezuka fileert met zorg en aandacht de Japanse frustratie van na de oorlog. Gaat Ayako dit verdriet goed maken? Nog twee delen te gaan... Jammer dat nergens de eerste verschijningsdatum vermeld staat (1972!) en van de commercieel aantrekkelijke opdeling in series houd ik niet zo, maar verder een prima, gelaagde roman met een belangwekkend verhaal.