Lucien Rollin is een tekenaar met een zeer herkenbare stijl. Zo'n twintig jaar geleden debuteerde hij met De getekende waarin hij precies dezelfde koppen tekende als later in Schimmenspel en nu dus nog steeds in Nakara. Het zijn smoezelige figuren met een robuuste uitstraling. Zijn favoriete genre is ook jarenlang bekend: het historisch avonturengenre met een vleugje mystiek. Een typisch geval van een 'schoenmaker die zich bij zijn leest houdt'. In Nakara laat scenarist Pierre Boisserie de huurling Aures op zoek gaan naar de steeds weer opduikende heks Nakara. De dame in kwestie is al enkele malen onthoofd maar incarneert net zo gemakkelijk in een nieuwe gedaante en komt dan sterker terug. Aures krijgt er een handicap bij als hij gedwongen wordt de nieuweling Nathan onder zijn hoede te nemen. Meer last dan ondersteuning, zo ervaart hij maar hij doet trouw wat hem opgedragen wordt. Boisserie - ook niet de eerste de beste (Het kruis van Cazenac, Reiziger, Dantès, Flor de Luna, Eastern) - weet ondanks een wat voor de hand liggend scenario, voor een aangenaam leesuurtje te zorgen.