Tot nog toe heeft de mens, in zijn drang naar beschaving, getracht het landschap van de geestelijke ontwikkeling te beheersen en te cultiveren. De leraar op de middelbare school is daarbij als de kwartiermaker die het veld wordt ingestuurd om de onwillige leerling bij te brengen hoe verleidingen moeten worden weerstaan en welke rol geschiedenis daarin speelt. In deze grafische roman wordt duidelijk dat na vele eeuwen onderwijs het culturele landschap nog steeds niet is geëgaliseerd en onder controle gebracht. Het lerarenkorps vecht dagelijks voor wat het waard is, maar overal loeren de wolven, belust op het bloed van hun tutors. Een hoofdrol is weggelegd voor twee leraren, de ene is geschiedenisleraar, die wanhopig poogt de desinteresse en sluimerende opstand van zijn studenten te kanaliseren. Privé heeft hij, tegen beter weten in, de zorg voor een dementerende moeder op zich genomen. Zijn collega en goede vriend geeft lessen in aesthetica. Hij wast alle dagelijkse zorg van zich af door het bouwen van viola da gamba's. Als zijn liefde voor een van zijn opdrachtgeefsters niet wordt beantwoord, zoekt hij steun bij zijn collega. Marmus (pseudoniem van de Gentenaar Mark Musschoot) maakt in zijn tekenwerk met succes gebruik van de aquarel. Zijn verteltrant is beheerst. Het ogenschijnlijk triviale gegeven wordt door hem met gevoel voor verhoudingen uitgewerkt. Droefenis, woede, angsten, maar ook kortstondig geluk bij een reisje naar Noord-Engeland, worden bijna als vanzelfsprekend door het tweetal aanvaard.