Habibi van Craig Thompson, is als de lang verwachte opvolger van het bewierookte Een deken van sneeuw en het gewaardeerde Carnet de voyage een pittige opgave. Het vertelt het verhaal van een Arabisch meisje dat al op jonge leeftijd wordt uitgehuwelijkt en diverse beproevingen moet doorstaan. Het boek is een constante mengeling van gelijkenissen en tekens uit de Koran, verwijzingen naar de Bijbel en onderliggende dubbele lagen. Het verhaal is prachtig verteld, voorzien van stilistisch, soms minimalistische tekeningen en doet je als lezer constant schakelen tussen verschillende emoties. Toch speelt overdaad deze grafische roman parten. Thompson wil de lezers te veel vertellen en haalt uitvoerig voorbeelden aan of waaiert te breed uit als je juist wilt doorlezen en nieuwsgierig raakt naar de afloop. Hij legt de lat vaak te hoog, en dat staat de toegankelijkheid in de weg. De auteur bewijst wel grondig te werk te zijn gegaan in zijn onderzoek voor dit album. Het mystieke van de derde wereld; de kleurigheid van de Koran, de strengheid van de Bijbel; onderwerpen die op een deskundige manier worden verwerkt in deze dikke pil. Habibi biedt een voortdurende schakeling tussen de platheid van het destijds alledaagse leven en de wonderschone overdenkingen van een eenvoudige doch moedige vrouw.