Onder de suggestieve titel Ingenaaid is bij de nieuwe uitgeverij Scherlei - opgezet door vrienden van de tekenares - een fraaie compilatie van Ansje Tweedehansje verschenen. Het gaat om een bundeling van acht jaar strips in het feministisch opinieblad Opzij en een aantal ongepubliceerde strips. Gerrie Hondius stopt met Ansje in Opzij, meldt de website van dat blad. Qua timing een prima moment om met een bundel te komen. De term 'ingenaaid' doet aan een bevalling met complicaties denken, 'uitgescheurd' en dan weer samengehecht. Maar hier gaat het in feite om een gelijmd, samengebonden licht glossy boekwerk. Goed verzorgd, mooi papier, stevige kaft, kortom: een stripboek waarmee je wel gezien wilt worden in de trein of metro. Leuk omdat Ansje in de verste verte niet het type is waar 'de' zelfbewuste jonge vrouw zich mee identificeert. Met haar uitstraling van nul komma nul lijkt zij nog het meeste op een grijze muis. Toch boeit Ansje vanwege de mengeling van ongemak, gêne, irritatie en humor die zij oproept. Hondius weet haar haarfijn neer te zetten als ons eigen verborgen Ansje die af en toe de kop op steekt op ongelegen momenten. Ergens in de bundel zegt iemand over haar: 'wees wie je bent, Ansje! Lief, zorgzaam, hulpvaardig, flexibel!' Geen slechte eigenschappen, die zouden meer mensen moeten hebben, nietwaar? Ansje is echter doorgeschoten in haar beste eigenschappen, en die zijn tegen haar gaan werken. Haar griezelige dienstbaarheid is ongemakkelijk. Ze is zielig, totaal niet opgewassen tegen alle gemenigheid in de wereld, en zo behoeftig naar affectie dat het gênant wordt. Zo wordt zij ontslagen en als haar werkgever klaar is met zijn kul-argumenten daarvoor en haar in zijn stroopsmeerderigheid om haar uniek-zijn complimenteert, juicht Ansje zelfs wanneer ze weer op de gang staat. Ansje helpt, al is het alleen maar om je weer op te laden zodat je niet laat gebeuren wat haar dagelijks overkomt. Optimistisch verliest Ansje haar vertrouwen in de mensheid niet: zij organiseert haar vredescursus waar bijna niemand op afkomt. Blind voor de teleurstelling neemt haar mensenkennis evenmin toe. Het is niet anders: Ansje Tweedehansje is een uniek mens, vooral in haar ongeluk. Als Ansje tot slot op zoek gaat naar geluk en afscheid neemt van haar vrienden, is de bittere conclusie dat niemand haar zal missen. Behalve haar lezers natuurlijk.