De Nederlandse vertaling van het eerste stripboek van de Canadees Seth heeft een hoogst originele titel. De Engelse titel, It's a good life, if you don't weaken, is al niet mis, maar Nederlanders, dat weet iedereen, willen alles altijd net iets beter doen. Nederlanders stellen nog eer in hun werk. Dus de vertaler van een Canadees stripboek met een van de sterkste titels ooit door een auteur verzonnen, zal niet rusten voor hij iets heeft verzonnen dat nóg meer tot de verbeelding spreekt, dat nóg harder aankomt dan het origineel. Waar heeft de vertaler van It's a good life, if you don't weaken ons uiteindelijk mee verblijd? Welnu, de Nederlandse titel luidt: Het veven is een geschenk, maar je krijgt het niet cadeau. U leest het goed, 'veven'. De uitgevers, Oog & Blik en De Harmonie, waren er blijkbaar minder door gecharmeerd, want op de voorkant van het boek hebben ze, óver de oorspronkelijke titel, een sticker geplakt waarop staat 'Het leven is een geschenk, maar je krijgt het niet cadeau'. Dat is een stuk minder poëtisch, maar gelukkig is op de rug en het titelblad gewoon met koeienletters 'veven' blijven staan. Dat geeft die titel net dat ietsje meer raadselachtigheid, of ondoorgrondelijkheid, zo u wilt, die op snobs als u en mij zo'n onweerstaanbare aantrekkingskracht uitoefent. De vertaler, Pieter van Oudheusden, heeft zich wat de tekst betreft nog veel meer dichterlijke vrijheden veroorloofd. Zo spelt hij de naam van de geestelijke vader van Peanuts als 'Schultz', en verwijst hij naar de hardrockband 'AD/DC', en ontwaren we her en der in het boek literaire pareltjes als 'Misschien weten zei', 'Da's ' dollar bij elkaar' (vertaling van 'That'll be a buck then'), 'zoals al zei', 'Ik weet dat je nog geld schuldig ben', 'waartoe ik me aantrokken voel', enfin, u voelt waar ik heen wil. Deze vertaling is een beschamend broddelwerkje, een blamage. Als Oog & Blik en De Harmonie op deze manier denken een volwassen, intelligent publiek in strips geïnteresseerd te krijgen, haak ik af. Dan nog liever grote kerels in smurfenpakken! Ik geef nu trouwens wel Van Oudheusden de schuld van al deze vertaalbloopers, maar dezelfde man is ook verantwoordelijk voor de vertaling van het nieuwe boek van Art Spiegelman, en die staat als een huis. Dus misschien is het wel de schuld van Yuri Landman, die de grafische vormgeving (dus ook de lettering, neem ik aan) heeft gedaan. In ieder geval hebben ze bij de uitgeverijen zitten slapen. Zouden strips dan toch leeslui maken? Er is nog wel meer aan de hand. Zo bestaat veel tekst uit witte, priegelige lettertjes tegen een zwarte achtergrond. Wie slechtziend is, zal dus extra moeite hebben met dit boek. In het origineel zijn de letters veel robuuster en lichten ze als het ware op uit die zwarte rechthoekjes. Ook zijn de bladzijden van het origineel een paar tinten geler, waardoor de nostalgische sfeer beter wordt aangezet. Maar dat zijn kleine bezwaren vergeleken met de rampzalige Nederlandse tekst. Koop dit boek dus niet. Koop liever het Engelstalige origineel. Seth is een meester in vormgeving, weet de stijl van oude cartoonisten (waaronder een zekere 'Kalo', die een grote rol speelt in het boek] perfect na te bootsen en daar toch iets heel eigens mee te doen. Toen ik It's a good life... voor het eerst las, vond ik het pathetisch genavelstaar van een al te zelfvoldane zijden sok. Nu ik de Nederlandse vertaling twee keer en het origineel nog eens gelezen heb, besef ik wat een knappe auteur Seth is. De man heeft een enorme zelfkennis en zijn tekenstijl, de tekst, zijn kennis van de strip- en cartoongeschiedenis en beeldmontage vormen een instrumentarium waarover hij volkomen controle heeft en waarmee hij een heel specifiek verhaal vertelt. Het is het verhaal van een snobistische zelfhater, een volwassen Charlie Brown, een obsessieve perfectionist die wéét dat hij mensen, die het beste met hem voorhebben, als vuil behandelt, maar er gewoon niks aan kan doen.