De Amerikaanse burgeroorlog is een onderwerp dat blijkbaar blijft boeien onder de stripmakers. Dit keer zijn het Bruno Duhamel (tekeningen en scenario] en Frédéric Brrémaud (scenario) die gebruik maken van deze gebeurtenissen medio en eind 19e eeuw. En net als in De blauwbloezen (Lambil en Raoul Cauvin) is desertie een belangrijk item in dit album. Daar waar korporaal Blutch echter nooit verder komt dan een mislukte poging, lukt het rijkeluiszoontje Alexander Miller, ook wel Sanders genoemd al na twee pagina's. Miller heeft een groot nadeel: zijn harteloze en op geld beluste vader. Onder druk van een louche prijsjager in dienst van het leger betaalt hij 50.000 dollar om zijn zoon onder het mom van oorlogsinvalide terug in te krijgen in plaats van als vader van een deserteur te boek te staan. Pa verdient namelijk als rubberproducent een dikke boterham aan de oorlog. Wat volgt is een verbeten jacht die zich grotendeels in de zompige moerassen van Louisiana en later in de straten van New Orleans afspeelt. Alhoewel de tekenstijl van Duhamel alles in zich heeft om een komische reeks te maken, is het verhaal toch doorspekt met bloederige scènes. Er wordt niet op een dode meer of minder gekeken. Het scenario bevat behalve de vlucht van Miller nog een tweede verhaal over een Russische oorlogsfotograaf die ook steevast Fotograaf wordt genoemd en op zoek is naar Michka, een meisje dat Miller in het moeras ontmoet. Een mysterieuze zwarte en pratende kat, daar komt de naam Kochka om de hoek, vergezelt hem daarbij. Het album laat na het lezen nog vele vragen open. Blijkbaar kiezen de makers ervoor om de relaties pas in een later stadium uit de doeken te doen. Zij kiezen geregeld voor sfeerbeelden zonder tekst en quasi grappige gebeurtenissen, zoals Miller die door Michka aan een schot hagel in de billen wordt 'geopereerd' en een aantal opa's die met donderbussen uit het jaar nul de strijd aangaan, in plaats van nader op het verhaal in te gaan. Kochka blijft echter een strip met potentie.