De orde van Cicero leen verwijzing naar de Romeinse rechtsgeleerde en redenaar Cicero uit de 2e eeuw voor de christelijke jaartelling) kent een hedendaagse realistische setting. Vanaf het moment dat duidelijk wordt dat een gerenommeerd Amerikaanse juridische multinational voornemens is via een vijandige overname een deftig Frans advocatenkantoor te laten verdwijnen, wordt het spoor teruggevolgd naar de redenen achter dit ingrijpende besluit. Daarvoor gaat een oudere confrère terug naar eind jaren dertig van de 20e eeuw als een drietal bevriende rechtenstudenten aan de Sorbonne afstudeert. Een briljante carrière ligt in het verschiet voor de tweeling Emilie en Nicolas de Veyrac en hun Joodse vriend Raphael Steiner. Echter, naast het opkomend fascisme, de invloed van Nazi-Duitsland en de daaraan geparenteerde Jodenhaat wordt deze vriendschap in de knop gebroken door de onderlinge naijver van de twee jongens. Als zij, respectievelijk als verdediger en aanklager, in een strafproces tegen een van dubbele moord verdachte Afrikaan tegenover elkaar staan, blijkt dat door ambitie maar ook door de tijdgeest hun vriendschap is getransformeerd in rabiate haat. Het verhaal van de scenarist en advocaat Richard Malka wordt op diverse niveaus zwaar aangedikt, maar weet desalniettemin tot het open einde te boeien. Zijn schets van de mores van de coterie rond zijn perfide hoofdpersoon Nicolas wordt haarscherp neergezet. De tekeningen van de oude rot in het vak, Paul Gillon (1926), sluiten naadloos aan bij het scenario. Gillon weet met zijn ogenschijnlijk slordig realistische stijl vooral te overtuigen in de sfeerscènes en de treffende decors. Van deze artiest mag op basis van zijn zestigjarige ervaring niet anders worden verwacht. Aanbevolen.