In de aanloop naar het verschijnen van dit deel heeft Glénat de reeks een extra impuls willen geven door de gehele serie in een nieuw jasje uit te brengen. De complete reeks is met zijn prachtige roodbruine covers in heruitgegeven stijl nu dan ook een aanwinst voor de boekenkast. Een dissonant is dat het laatste deel niet past bij de eerste vier delen in de oude druk. Bernard Hislaire zal er vermoedelijk geen traan om laten. Met dit vijfde deel komt hij eindelijk tegemoet aan de wens van vele liefhebbers. Na zes jaar wachten weet hij met sfeervolle tekeningen en een pakkende verhaallijn de aandacht van de ingeslapen lezer weer moeiteloos op te pakken. Julie Saintange, roodogig en gevangene nummer 3492 in de staatsgevangenis van Brest is de moeder van de enige nog in leven zijnde afstammeling van de Sambers. Het verlangen naar deze jongen, haar afgenomen, is samen met haar wraakzucht de enige drijfveer die haar staande houdt in de misère van het gevangeniswezen. Terwijl we zien hoe de kleine Samber zijn jeugd doorbrengt bij zijn adoptiemoeder, grijpt Julie haar enige kans op bevrijding. Hislaire kent een typisch kleurgebruik waarbij hij behalve zijn favoriete kleur rood veel gebruik maakt van donkere, sombere kleuren. Hij is nog niet klaar met de Sambers, zo is op te maken uit zijn slotstuk en dat is maar goed ook! Hopelijk heeft hij voortaan minder dan zes jaar nodig voor een vervolg.