Schrijver/tekenaar Aaron McGruder van The boondocks was al lange tijd ontevreden over de manier waarop zwarten in Amerika in de media werden uitgebeeld. Na jaren van vooral neerbuigende vertegenwoordiging in films, op tv en in krantenstrips, waren de Afro-Amerikanen cultureel in een getto terecht gekomen. Blanke en zwarte films, strips en tv-series bestonden vooral naast elkaar en probeerden elkaar zo min mogelijk lastig te vallen. McGruder wilde een strip maken waarin blanken en zwarten niet alleen met elkaar te maken krijgen, maar waarin hun verschillen en meningsverschillen ook gebruikt zouden worden als voedsel voor de humor. Zijn grote inspiratiebron daarbij was Gary Trudeau, een blanke tekenaar, dat wel, die met zijn politiek getinte strip Doonsbury actuele onderwerpen om weet te zetten in een leesbare dagstrip door gebruikmaking van sterke, geloofwaardige karakters. McGruder greep het nieuwe medium internet aan om vanuit het niets zijn strip te publiceren. The boondocks begon in februari 1996 als elektronisch te downloaden strip op The Hitlist Online. Dat leidde al snel tot publicatie in de studentenkrant van de Universiteit van Maryland. De Amerikaanse universiteitskranten zijn al jarenlang een broedplaats van nieuw krantenstriptalent en de overstap naar de officiële media kwam snel daarna. In 1999 werd The boondocks als krantenstrip gelanceerd door Universal Press Syndicate. Net als Gary Trudeaus Doonsbury laat The boondocks af en toe flink wat stof opwaaien. McGruder zoekt regelmatig de controverse op, zoals tijdens het begin van de oorlog tegen Afghanistan, toen hij z'n strip een week lang stilzette en verving door ironisch bedoelde patriottistische propaganda van een pratende Amerikaanse vlag. Maar meestal weet McGruder de directe politiek te omzeilen en laat hij de karakters het werk doen. Huey Freeman is de hoofdpersoon. Hij is slim en radicaal in zijn uitspraken over blank en zwart. McGruder laat hem af en toe ook te ver gaan, zodat hij zichzelf belachelijk maakt en door anderen (zoals zijn grootvader) teruggefloten kan worden. Zijn jongere broer Riley Freeman poogt een afspiegeling te zijn van een ander zwart stereotype: de gangsta-rapper. Jazmine DuBois heeft een zwarte vader en een blanke moeder. Ze haat het om een halfbloed te zijn, anders dan alle anderen, zelfs haar eigen ouders. Het gezelschap wordt in de uitgave van Dargaud afgerond met de blanke Cindy, die nooit zwarte Amerikanen ontmoette en niks van hen af weet. Het is de kracht van deze karakters en de eerlijkheid van hun ontmoetingen die van The boondocks een bijzondere strip maken. McGruder is minstens net zo slim als zijn hoofdpersoon Huey en kan soms moeilijk zijn politieke agenda verbergen, maar gelukkig wint zijn talent het meestal van zijn boodschap. Wat nog niet wil zeggen dat er ook maar één reden is deze strip in het Nederlands uit te geven. Waarom Dargaud dit gedaan heeft, is mij volkomen onduidelijk. De strip is puur Amerikaans en gaat ook alleen maar over Amerika. Om het geheel nog enigszins te laten werken heeft de uitgever een aantal grappen voorzien van voetnoten om de culturele verwijzingen uit te leggen. De vertaling voelt stijf aan, maar dat is waarschijnlijk voornamelijk omdat er regelmatig geen equivalent te vinden is van de van het zwarte slang afgeleide taaivondsten in het origineel. Het is natuurlijk leuk om te kijken hoe het er aan toegaat in Amerika, vooral via een controversiële productie, maar goed beschouwd is deze uitgave niet meer dan politiek correcte masturbatie: een mogelijkheid om de lezer een goed gevoel te geven over z'n eigen mening zonder hem dilemma's op te leggen die gevolgen hebben voor z'n eigen leven.